معاون وزیر بهداشت:
ما پزشک خانواده نداریم
رژیم آسان: معاون بهداشت وزارت بهداشت، از برخی مدیران بالادستی که قصد دارند برنامه پزشکی خانواده را بدون منابع پایدار و سازوکار مشخص، اجرا کنند؛ گلایه نمود.
به گزارش رژیم آسان به نقل از وبدا، علیرضا رئیسی اظهار داشت: تا آن زمان که زمین زیر پای برنامه پزشکی خانواده محکم نباشد، حاضر به اجرای آن نیستم. معاون بهداشت وزارت بهداشت، در پرسش و پاسخ پیرامون اجرای برنامه پزشکی خانواده در کشور، توضیحاتی داد که در ادامه می آید. سوال: در چه شرایطی نباید برنامه پزشکی خانواده و نظام ارجاع اجرا شود. - یعنی این که به زبان بگویند جلو بروید، محکم جلو بروید، ولی وسط راه ما را رها کنند. ما نباید پزشکی خانواده را از جیب پزشکان و کادر سلامت اجرا نماییم. آیا قانون چنین چیزی گفته؟ خیر، قانون چنین نگفته. ما مدام به پزشکان فشار آورده ایم و طبیعی ست که پزشکان ناراضی باشند. اگر جای پزشکان فارس و مازندران بودم، حالم بد می شد. می گفتم شما چقدر وعده دادید که عملی نکردید. حالا چگونه به این حرف ها اعتماد کنم؟ بگذارید از زاویه ای دیگر هم نگاه نماییم. سوال این است: آیا واقعا ما پزشکی خانواده را اجرا می کنیم؟ این دوستانی که دو دهه است فقط درحال حرف زدن و یک دهه هم مشغول به لطمه شناسی هستند، به نظر من خیلی به واژه «آسیب شناسی» علاقه دارند! در حالیکه این طرح نیاز به لطمه شناسی ندارد؛ لطمه آن بطورکامل مشخص است. برویم سر اصل بحث؛ آیا پزشکی خانواده یعنی سه هزار نفر را تحت پوشش بگیرید و ویزیت کنید؟ نمی خواهم دنبال مقصر بگردم، اما مدام می گویند ما پزشک خانواده داریم، در حالیکه نداریم. حالا چرا فارس و مازندران انتخاب شدند؟ این دو استان اصلاً مناسب شروع نبودند. فارس قطب پزشکی جنوب کشور است؛ مردم از سایر استانها برای ویزیت متخصص به آنجا می آیند، نه پزشک عمومی. حالا ما آمدیم پزشکی خانواده را در اینجا اجرا نماییم، فقط با پزشک عمومی! سطح دو و سه چه شد؟ سوال: در مورد اعتبارات و بودجه چه نظری دارید. - ما واقعا درگیر شدیم تا اعتبار بگیریم. اگر نبود، چگونه می توانستیم این افزایش بودجه را بدهیم؟ ما از روستاها شروع کردیم اما سطح دو و سه را کامل اجرا نکردیم. برای سطح دو، خرید خدمت می نماییم. مطابق قانون، بیمار برای خدمات سطح دو باید ۱۵ درصد فرانشیز بدهد؛ برای سطح سه که بیمارستان است، فرانشیز صفر است. سوال: اجرای واقعی نظام ارجاع به چه شکل باید باشد. - اگر یک هموطن روستایی بیاید، از قبل نوبتش گرفته شده باشد، ایستگاه ارجاع وجود داشته باشد و خدماتش کامل صورت گیرد، آن وقت رضایت ایجاد می شود. جمعیت هدف ۳۰ میلیون نفر است. من تا آن زمان که منابع پایدار وجود نداشته باشد، وارد استان هایی مثل فارس و مازندران نمی شوم. پای حرفم هم می ایستم. سوال: این منابع پایدار باید چه خاصیت ای داشته باشد. - در حرف نباید باشد؛ باید در عمل باشد. بطورمثال الان منابع صندوق روستایی از یک درصد ارزش افزوده تامین می شود که از پایدارترین منابع کشور است. آیا کافی است؟ خیر. ما پیشنهاد دادیم یک صندوق مجازی ایجاد شود که همه بیمه ها پول شان را در آن بگذارند. هر کس صاحب سهم خود باشد. بعد شهرهایی را انتخاب می نماییم که شرایط مشخصی دارند: زیر یک میلیون جمعیت، حداقل ۴۰ درصد روستایی، وجود کلینیک تخصصی فعال، حداقل چهار تخصص، مدیران علاقه مند و منابع تامین شده. سوال: چرا این صندوق مجازی را حداقل در فارس و مازندران اجرا نمی کنید. - بدین سبب که اعتباری برای فارس و مازندران وجود ندارد. دو استانی را آغاز کرده اند که در همان گام نخست هم با مشکل روبرو شدند. بطورمثال تامین اجتماعی در فارس روستا را پوشش می دهد اما در مازندران خیر. صندوق مجازی هم هنوز شکل نگرفته. برای اجرای آن احتیاج به دستور رییس جمهور داریم که در برنامه ما هست. سوال: در مورد ردیف بودجه سال ۱۴۰۴ چه اتفاقی افتاده است. - سوال خوبی است. من از قبل می دانستم که قرار نیست ردیفی برای پزشکی خانواده ایجاد شود. پیش دستانه اعتراض کردم و به وزیر گفتم. سازمان برنامه و بودجه هیچ ردیف جدیدی نگذاشت. فقط بودجه صندوق روستایی را که مربوط به وزارت بهداشت و بیمه سلامت بود، ۲۰ تا ۳۰ درصد زیاد کردند. براستی، بودجه امسال همان بودجه سال قبل است، با کمی افزایش طبیعی. سوال: در مورد فرهنگ سازی و تبعیت مردم از نظام ارجاع چه برنامه ای دارید. - ما فقط از کلمات زیبایی مثل «فرهنگ سازی» استفاده می نماییم. ولی نظام پرداخت است که رفتار مردم را شکل می دهد. وقتی ویزیت متخصص ۱۲۰ هزار تومان است و هزینه اسنپ ۱۵۰ هزار تومان، مردم مستقیم می روند سراغ متخصص. حالا اگر ویزیت متخصص ۸۰۰ هزار تومان بود و مراجعه از راه پزشک خانواده با هزینه بسیار کم ممکن بود، آن وقت دیگر احتیاج به فرهنگ سازی نبود. در فارس و مازندران، تا حد زیادی این مسیر جا افتاده و مردم به پزشک عمومی شان اعتماد دارند. اما واقعیت اینست که یا قانون باید الزام کند یا نظام پرداخت باید مسیر را تغییر دهد؛ وگرنه با صحبت کردن چیزی درست نمی گردد. در مورد پرداختی ها به پزشک خانواده، این را بگویم که ما سرانه را افزایش دادیم تا حقوق شاغلین در طرح سامان یابد. حالا می گویند قبلاً وزارت بهداشت حقوق را می داد، الان هم بیاید بدهد. اصلاً قرار نبود ما پرداخت کنیم؛ مگر ما پول می دهیم؟ بیمه باید بدهد. الان هم بیمه این پول را می دهد. اینکه بیمه دیر پرداخت می کند بحث دیگری است که نمی خواهم وارد آن بشوم. فکر می کنید آنهایی که در وزارتخانه نشسته اند، یک سری آدم های ظالم هستند و شما هم این طرف مورد ظلم واقع شده اید؟ اصلاً این طور نیست. بهیچ وجه این طور نیست. قبلاً هم گفته ام، الان هم می گویم: ما بر مبنای واقعیات جلو می رویم، نه بر مبنای هیاهو. برویم سراغ این که ما می خواهیم چه کار نماییم. ما الان ۶ ماه است که داریم بحث کارشناسی می نماییم، به قول خودتان داریم لطمه شناسی می نماییم و به این نتیجه مهم رسیدیم که درحال حاضر کشور با این وضعیت اعتباری، قابلیت اجرا برای استانهای بزرگ را ندارد. این که من اعلام کردم اگر پول ما را ندهند، ما هم هیچ کاری نمی نماییم، یک حرف همین طوری نبوده. ما اجازه نمی دهیم پزشکی خانواده شروع شود، مگر این که منابع پایدار باشد. می خواهم خیال شما که دلسوز هستید را راحت کنم که ما اجازه اجرای پزشکی خانواده در شهر را نمی دهیم، مگر این که منابع، پایدار باشد و بتوانیم پرداخت مناسبی داشته باشیم. سوال: آیا باید دست روی دست بگذاریم. - خیر. هدف من در این دوره اینست که پزشک خانواده در سطح روستا کامل شده، اما سطح دو و سه مشکل دارد. سطح دو و سه ما هنوز آماده نیست. ما الان بیماران مان در روستا آماده اند؛ به کجا ارجاع بدهیم؟ هدف من اینست و این کار را هم صد درصد انجام خواهم داد که یک روستایی، وقتی می خواهد از روستا بیاید سطح دو و بعد سطح سه، ابتدا در سطح دو توسط متخصص ویزیت شود و در صورت احتیاج به بستری، در سطح سه بستری شود. هدف اینست که این پروسه با احترام باشد و کرامت او حفظ شود. بیاید، در سطح دو ویزیت شود و اگر احتیاج به بستری داشت، برود در بیمارستان بستری شود. در مورد فرهنگ سازی، مجدداً می گویم نظام پرداخت ما مشکل دارد و باید اصلاح گردد. اما از جانب دیگر، با عنایت به گران شدن دارو، آزمایش ها و هزینه های بستری که به عنوان یک تهدید تلقی می شود ما باید این تهدید را به فرصت تبدیل نماییم. باید بگوییم آنهایی که واقعا پول دارند و می خواهند آزادانه مراجعه کنند، بروند، اشکالی ندارد. ولی آن کسی که از راه نظام ارجاع می آید، باید هزینه اش را به شکلی بدهیم که برایش کمرشکن نباشد و در عین حال خدمات باکیفیت هم دریافت کند. نکته سوم این که ما پزشکی خانواده را اجرا کردیم، بدون آنکه پزشک خانواده تربیت نماییم. چرا پزشکان فارس و مازندران موفق تر هستند؟ چون هرچه قدیمی تر هستند، موفق ترند. با گذشت زمان این ها تبدیل به پزشک خانواده شده اند. این که ناگهان بخواهیم یک پزشک طرحی را بیاوریم و پزشکی خانواده را اجرا نماییم، نمی تواند نیازهای یک بیمار را تامین کند. یک پزشک تازه کار، آن هم با آموزش های فعلی و حجم بالای دانشجوها، آیا واقعا فردا می خواهد برود و مریض ببیند؟ برخی از آنها این طور هستند، اما باید آموزش ببینند تا بتوانند نیازهای مردم را برطرف کنند.
منبع: easydiet.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب