داستان تكراری رها كردن لاشه دام در معابر روستایی ورامین
به گزارش رژیم آسان رها شدن مداوم لاشه دام ها در معابر روستایی، به مشکلی عادی در ورامین تبدیل شده؛ مشکلی که صحنه های ناخوشایندی را در مناطق روستایی بوجود آورده است و علاوه بر مشکلات زیست محیطی، سلامت عمومی را هم تهدید می کند.
به گزارش رژیم آسان به نقل از ایرنا، شهرستان ورامین با دارا بودن ۱۸۳ واحد دام شیری با ۱۵ هزار و ۹۸۴ رأس گوساله و یک هزار و ۹۵ واحد دامپروری گوساله پرواری با ۱۳۰ هزار رأس دام سنگین، قطب دامپروری استان تهران است.
ولی در کنار هر پیشرفت و توسعه، مشکلاتی هم به وجود می آید که رها کردن دام های تلف شده در اطراف جاده ها، یکی از این مسائل در حوزه دامپروری شهرستان ورامین است.
رها کردن لاشه گاو و گوساله تلف شده در حاشیه راه های روستایی و دور از مرکز ورامین، مشکلی است که هر از چندگاهی با شیوع بیماری، در دامداری ها مشاهده می شود؛ چالشی که علاوه بر تبعات زیست محیطی، باعث جمع شدن تعداد زیادی سگ ولگرد در کنار لاشه حیوان شده و خطر انتقال بیماریهای مختلف را بیشتر می کند.
طی روزهای اخیر ده ها لاشه گوساله در حاشیه مسیر روستای آبباریک به شهر جوادآباد و جاده محمدآباد به خاوه رها شده و با وجود مشهود بودن این لاشه ها، اقدامی از جانب مسؤلان برای جمع آوری آنها صورت نگرفته است.
با وجود اقدامات امنیتی صورت گرفته در روستاها و تجهیز این مناطق به دوربین های مدار بسته، باز هم بعضی از دامداران لاشه دام های خویش را پشت تراکتور و یا خودرو های سنگین بسته و در حاشیه راه ها رها می کنند و به سرعت متواری می شوند.
با توجه به اینکه اغلب دامداری های ورامین از چاه دفن لاشه بی بهره اند، بعضی از صاحبان دامداری ها هم شب هنگام دام های تلف شده را پشت وسایلی مانند تراکتور و خودرو های باربر بسته و آنرا در حاشیه معابر و خیابان ها رها می کنند.
آثار طناب بر روی دست و پای اغلب دام های تلف شده و رها شده در معابر ورامین مشهود است و نشان میدهد که افراد، این لاشه ها را به قصد رها کردن در حاشیه خیابان ها، پشت سر ماشین و بر روی زمین می کشند.
گرمای بسیار زیاد این روزهای ورامین سبب فاسد شدن سریع دام های رهاشده می شود و بوع تعفن آنها در حدی است که حتی سگ های ولگرد هم سمت آنها نروند.
دامداری ها موظف به داشتن چاه دفن لاشه
رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان ورامین اظهار داشت: مجتمع های دامداری موظف به راه اندازی کوره امحا و یا چاه دفن لاشه در محل فعالیت خود هستند ولی هزینه بر بودن امحاء لاشه، بعضی از دامداران را بر آن می دارد که حیوانات تلف شده را شبانه، در گوشه ای از جاده رها کنند.
مهدی اصغری اظهار داشت: دام های رها شده در کنار جاده ها، اغلب به سبب بیماریهای مختلف تلف شده اند و رها شدن آنها سبب انتشار بیماری می شود.
وی اضافه کرد: متولی جمع آوری لاشه دام ها شبکه دامپزشکی نیست ولی تلاش می شود تا با فرهنگ سازی و اطلاع رسانی صحیح، از این اقدام دامداران پیشگیری کرد.
وی اظهار نمود: با خورده شدن لاشه این دام ها توسط حیوانات گوشت خوار و سگ های ولگرد چرخه بیماری انگلی، ویروسی و باکتری ادامه پیدا می کند و بیماری در منطقه بیشتر می شود.
اصغری افزود: وقتی دامی تلف می شود، دامدار موظف است در محل دامداری چاله ای حفر و بعد از آهک اندود کردن، نسبت به دفن آن اقدام نماید.
سلامت جامعه روستایی در خطر
بخشدار جوادآباد هم به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: مبحث رها شدن لاشه حیوانات در معابر و جاده های روستایی، مشکلی است که سلامت جامعه روستایی را با مخاطره مواجه می کند.
حسن خدادادی اضافه کرد: در زمان صدور مجوز دامداری، متقاضیان موظف به راه اندازی چاه دفن لاشه هستند ولی اغلب این واحدها از داشتن چنین چاه هایی بی بهره اند و لازم است تا در بازدیدهای صورت گرفته، افرادی که نسبت به راه اندازی آن اقدام نکردند، با برخورد قانونی مواجه شوند.
وی اظهار داشت: عوامل بخشداری و دهیاران در صورت مشاهده لاشه حیوانات نسبت به جمع آوری و امحاء آن اقدام می کنند ولی رفع این مشکل، تنها با برخورد جدی با عاملان آن امکان پذیر است.
ورامین با ۳۰۰ هزار نفر جمعیت در ۳۵ کیلومتری جنوب شرق تهران واقع است.
این مطلب را می پسندید؟
(2)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب